Met z'n allen in je eentje:
Het meervoudig persoonlijkheidsysteem van Marlieke
'Ik dissocieer maar een beetje vergeleken bij de collectieve dissociatie
die in onze samenleving normaal heet.'
'Ik heb me verdeeld om heel te blijven.'
Marlieke ziet de buitenwereld als een grote, doorzichtige leugen.
Ze voelt de druk om zich aan te passen aan het leven in deze wereld,
om sociale ikjes te vormen.
Maar de kinderen in haar zijn haar eerlijke ikjes,
die haar sociale ikjes steeds terugfluiten:
'Nee, ik krijg geen kans om te leren liegen met mijn ogen dicht'.
Liegen met je ogen dicht - dat is Marliekes beschrijving
van volwassen en aangepast zijn.
Uitspraken van Marlieke, uit: Werkboek Inleiding in de klinische psychologie,
Open Universiteit, 1997
'Wanneer is de diagnose gesteld' is een onzin-vraag in mijn leven.
Wij hebben onszelf altijd al zo geweten.'
Marlieke spreekt over haar ikjes, niet over alters of deelpersonen.
'Dat is psychiatrisch vakjargon en wij zijn geen bezit van de GGZ,
wij zijn van onszelf.'
Ze heeft het over een Meervoudig Persoonlijkheids Systeem-
niet Stoornis of Syndroom.
'Het heeft geen zin te zeggen wat er van grote mensen niet mag zijn.
Dat horen ze toch niet.
Het is even grote onzin dat we een slecht geheugen hebben.
Wat niet geweten mag worden, wat er niet mag zijn,
gaat gewoon rechtstreeks naar de Kast -
de opslagplaats van verboden weten.'
'Verboden weten raakt niet vergeten.
Juist niet: het is er niet, dus het blijft onaangetast door de tijd.
Het wacht en wacht en dondert op onmogelijke momenten
als 'vroeger-nu' uit de Kast.
Er is er altijd wel één die het weet.
Alleen zeggen we niks, ook niet tegen elkaar,
tot er de ruimte voor is, tot het veilig genoeg is.'
'Grote mensen zijn vrij eenvoudig te manipuleren.'
'Liegen moet je ook leren.
Baby's liegen niet.
Ik noem het liegen.
Je kunt ook zeggen:
Meepraten met de grotemensenwerkelijkheid.
Maar liegen is hoe het voelt.
Liegen, verraad aan de kinderen,
wat zij horen, voelen, zien en weten.
Kotsmisselijk worden we er soms van.'
'Maf is dat, als het je eigen ervaring betreft:
afwachten tot anderen beslissen of wat je meegemaakt hebt er mag zijn.'
'Mensen gestoord noemen die proberen te overleven
in een gestoorde samenleving, is de wereld op z'n kop zetten
om de arme samenleving te sparen.'
'Hoe leer je grenzen als iedereen direct vanaf het allereerste begin
over jouw grenzen heen walst?'
'Het is logisch dat hulpverleners proberen de ervaringen van hun klanten
in eigen werkelijkheidsplaatjes in te passen.
Maar in het geval van MPS is dat gevaarlijk.
Aan de andere kant zit een kind dat heeft geleerd
dat haar eigen ervaring fout is,
dat vliegensvlug inschat wat vandaag de spelregels zijn
en wat er deze keer verwacht wordt...
dat zich aanpast en meepraat.
Ik denk dat mensen met MPS daarom zoveel
psychiatrische diagnoses afwerken:
schizofrenie, anorexia, borderline...'
'Lijf is ons collectieve blok aan het been.
De meeste kinderen haten het en willen het kapot.'
'Kinderen denken anders, hebben een andere logica dan volwassenen,
en beschadigde kinderen helemaal.
Veiligheid is een leeg woord,
lief is het begin van een stapel ellende
en afspraak betekent dat ze iets van jou willen dat jij niet wilt.'
'Volgens mij kun je niet meer splitsen als je iemand bent geworden.
Wel dissociëren, wat ook een splitstechniek is,
maar van een heel andere orde dan MPS.
Dissociëren is een techniek die je kunt leren als je een beetje slim bent.
MPS is een manier van zijn.
Dissociëren is als het ware afstand maken van jezelf.
MPS is afstand maken in jezelf.'
Home