Het zwanenmeer:
De gedachtevorm die onze werkelijkheid draagt?

Er zijn veel spirituele leringen die de gedachte onderzoeken,
dat onze werkelijkheid een afgeleide is van een 'echte' werkelijkheid.
Zo zei Plato dat als we naar de buitenwereld om ons heen kijken,
we eigenlijk kijken naar een schimmenspel, schaduwen op de wand van een grot.
Een moderne variant daarop is de metafoor van een computerspel of adventure game.
Weer anderen spreken van een spiegelwereld, een fantoom-schepping, een illusie, Maia.
(Zie ook: De ware aard van deze werkelijkheid)

In de film de Matrix I wordt uitgelegd dat de Matrix
de wereld is, die over onze ogen heen is getrokken.
Amitakh noemt ons fysieke lichaam met zijn beperkende vijf zintuigen
de verbindingskabel met de Virtuele Werkelijkheid,
van het computerspel dat wij als ons echte leven ervaren.
Hoe komt zo'n virtuele werkelijkheid tot stand?

Volgens Preston Nichols is muziek in wezen een gedachtevorm.
Zo'n gedachtevorm of muziekstuk kan worden gebruikt als draaggolf
waar een hele werkelijkheid omheen kan worden gebouwd...

Op deze pagina:
Preston Nichols over onze tijdlijn-superstring
Carlos Castaneda over het Wiel van de Tijd
Preston Nichols over Tchaikovsky's Swan Lake
Matrix V over Tchaikovsky's Zwanenmeer
Preston Nichols over zijn aandeel in de opname van Het Zwanenmeer
David Icke over Het Zwanenmeer
Het Zwanenmeer is draaikolk-muziek
Wie was Tchaikovsky?

**Deze woorden zijn terug te vinden in de Woordenlijst tijdmanipulaties

Preston Nichols over onze tijdlijn-'superstring'

(Uit: The Music of Time)
In het begin van de jaren tachtig besloten de leiders van het **Montauk Project
om de muziek van 'Het Zwanenmeer' te gebruiken als de muzikale frequentie matrix
om de tijdgolven van het Montauk Project te dragen.
Ze kozen de RCA-opnamen van het Zwanenmeer van Tchaikovsky,
waar ik zelf bij betrokken ben geweest.

Dit had waarschijnlijk iets te maken met het feit dat ik bij die originele opnamen
in 1963 aanwezig was, waardoor ik als 'getuige' kon worden gebruikt.

Een getuige (witness) wordt beschreven als iets of iemand dat de vibratie draagt
van een voorwerp of een plaats op aarde, waar je contact mee wilt maken.
Kleren, een haar of een persoonlijk bezit kan dienen als 'getuige' van een persoon.

Deze opname van het Zwanenmeer functioneerde als drager voor de gedachtevorm
die werd opgewekt en die deze werkelijkheid feitelijk heeft geschapen.
Hij loopt van zo'n 3 miljoen jaar voor Christus tot het jaar 6037.

Steeds wanneer je het 'eindpunt' van die toekomst pakt, in dit geval 6037,
en het terugvoert naar het begin - 3 miljoen jaar voor Christus -
dan ontstaat een pad tussen het begin en einde der tijden.
Steeds wanneer je zo'n lus maakt, schep je wat bekend staat als een superstring.
Een superstring is een koord van energie die door tijd en ruimte gaat.
Het definieert onze tijd.

Einstein stelde al voor dat wanneer je steeds in een rechte lijn vooruit gaat,
je eindigt op het punt waar je begonnen bent. Dat is dus een superstring.

Je kunt de superstring voorstellen als een rechte lijn die zich vormt in de zee van tijd.
Die zee stelt alle quantum mogelijkheden voor.
De oorspronkelijke tijdlijn schept de eerste tijdstroom.
De volgende 'ronde' gaat er energie om die eerste lijn heen stromen als een spiraal.
Het vormt een 'twistor' of 'spinor'.
Hierdoor wordt er textuur en context toegevoegd tot er een soort matrix ontstaat
die er aan de binnenkant uit kan zien als een roosterwerk.
Aan de buitenkant ziet het eruit als een buis of pijp.

Wij noemen dit gelede tijd - a "time manifold", of gewoon een 'manifold'.
Deze spiraal vormt zich rond de tijdstroom en maakt de ervaring van het mens -zijn mogelijk.
Die 'manifold' vormt een zelfstandig continuum, een tijdstroom op zichzelf.

Dus elke keer dat je het eindpunt terugvoert naar het begin
schep je weer een versie van dezelfde 'werkelijkheid'.

Castaneda over het Wiel van de Tijd

(Uit: The Wheel of Time)
Voor de shamanen uit het oude Mexico was tijd zoiets als een gedachte.
Een gedachte, gedacht door iets dat buiten ons bevattingsvermogen ligt.

Het Wiel van de Tijd is als een tunnel, oneindig lang en breed,
een tunnel met reflecterende gleuven of groeven.
Elke groef was oneindig en er waren er oneindig veel van.
Levende wezens werden gedwongen, door de kracht van het leven,
in zo'n groef te turen.
Wie in slechts een van die groeven kon turen was erdoor gevangen
en gedwongen om die groef te leven.

Preston Nichols over Tchaikovsky's Swan Lake

In Montauk pakten we de opnamen van Fiedler's Zwanenmeer en digitaliseerden
twee secties, The Scene en The Finale.
Dit werd vervolgens gebruikt als de white noise carrier voor de functie
die door Duncan heen werd opgewekt om de werkelijkheid te scheppen
waar we nu in leven. Het Zwanenmeer is de achtergrond matrix.
('white noise' is geluid met dezelfde intensiteit op alle frequenties
binnen een bepaalde frequentieband.
Het kan dienen als drager voor andere informatie, zonder dat je de drager zelf
eenvoudig kunt onderscheiden binnen die frequentieband.)

Duncan Cameron, gezeten in de Montauk stoel (zie **Tijdmachine: Montauk)
stuurde gedachten uit die werden versterkt en gedragen door de Zwanenmeermatrix,
die liep van 3 miljoen jaar voor Christus tot 6037.
Er werd zo een nieuwe superstring geschapen waar een nieuwe werkelijkheid
op kon worden gebouwd, met de gedachtevorm uit de originele superstring als fundament.

Wij weten niet hoe veel van die superstrings we al hebben doorlopen,
hoe vaak we door die tijd van drie miljoen jaar geleden tot 6037 zijn gegaan.
Maar het Zwanenmeer en de gedachtevorm waardoor die muziek is opgewekt
speelt een sleutelrol.

De speciale opname van Tchaikovsky's Zwanenmeer die in Montauk is gebruikt
is gemaakt op 12 augustus 1963 door Arthur Fiedler & the Boston Pops.

Matrix V over Tchaikovsky's Zwanenmeer

(Uit: Gold Edition)
Ook de Matrix V auteur geeft aan dat er iets buitengewoon bijzonders
aan de hand is met juist deze speciale opname van Arthur Fieldler uit 1963.

Hij beweert dat Simultaanspelers kunnen 'afstuderen' in dit aardse spel.
Wanneer dat gebeurt roept het Hoger Zelf onder leiding van de Laatste Incarnatie
(Final Incarnation) alle energiestromen terug uit het spel via de zgn.
nexus of time (tijdverband).

Hij beschrijft een bol op een soort voetstuk.
Het oppervlak van die bol bevat facetten, een facet voor elke incarnatie
die je in het spel hebt; in het geval van de Matrix V auteur meer dan 1600.
Deze bol is de verbinding met al die incarnaties in tijd en ruimte.
Een deel daarvan heeft een fysiek lichaam, een ander deel is alleen astraal
in het Spel aanwezig.

Na voltooiing van al je ervaringen in 3D gebruikt de Laatste Incarnatie die bol
om met een aantal vloeiende bewegingen alle incarnatiestromen terug te halen.
Je verlaat het spel en gaat op weg naar nieuwe ervaringen.

De Matrix V auteur beweert dat alleen deze versie van het Zwanenmeer
van Fiedler uit 1963 de musikale codes bevat, die het proces weergeven
van de Laatste Incarnatie die alle incarantiestromen van zijn/haar hoger zelf
binnenhaalt. Het gaat dan vooral om de Slotsccne (Final Scene),
een titel die zeer toepasselijk is.

Preston Nichols over de opname van Het Zwanenmeer

(Uit:The Music of Time)
Het bioritme van de aarde kent pieken om de twintig jaar.
De verschillende tijdexperimenten vallen ermee samen:
1943 voor het Philadelphia Experiment,
1963 voor een ITT project en de opname van het Zwanenmeer,
1983 voor het Montauk Project.

In 1963 was ik zeventien jaar oud.
In dat jaar had ik mijn ontmoeting met de Pleiadiërs.
In dat jaar kwam een enorme hoeveel kennis over electronica
letterlijk van de ene dag op de andere binnen mijn bereik te liggen.
Vanuit een 'normaal' perspectief sloeg het allemaal nergens op.

In mijn middelbare schooltijd maakte ik deel uit van de schoolmuziekgroep.
Ik was geen lid van de schoolband, maar als opnametechnicus
mocht ik mee toen we met de school een uitstapje maakten:
we gingen een opname van het Zwanenmeer bijwonen in de Boston Symphony Hall.

In ons bijzijn ontstond een discussie tussen Fiedler, een paar orkestleden
en de RCA-opnametechnici. Fiedler klaagde dat hij een storend gedreun hoorde
door de proefopnamen heen. De technici gaven aan dat ze niet wisten
wat ze eraan konden doen.

Ik stond toen op en zei, "Meneer Fiedler, ik weet wat dat geluid veroorzaakt
en ik weet ook wat eraan gedaan kan worden."
Iemand zei, laat dat snotjoch zijn mond houden,
maar Fiedler was minder arrogant en liet Preston zijn verhaal doen.

Hij legde uit dat het gedreun werd veroorzaakt door auto's en vrachtauto's
die langs het gebouw reden. De microfoons stonden op een standaard zonder isolatie.
Wanneer iemand naar een dierenwinkel zou gaan om standaarden voor vogelkooien
te kopen, dan konden de microfoons daaraan worden opgehangen.
Het advies werd opgevolgd, er werd een proefopname gemaakt,
en het storende gedreun was verdwenen.
Vanaf dat moment kon Preston weinig verkeerd meer doen bij Fiedler.
Hij mocht naast hem komen zitten op het dirigentenpodium.

Tijdens een pauze zei ik tegen hem: "Zo hoort die muziek niet gespeeld te worden,
meneer Fiedler." Hij stelde voor dat ik het dan eens zou proberen.
Ik nam het dirigeerstokje aan en begon met één hand te dirigeren.
Ik kwam in een soort trance terecht en dirigeerde het orkest dat het Zwanenmeer
speelde. Het klonk geweldig.

"Waar heb je zo leren dirigeren?" vroeg Fiedler.
"Ik weet het niet," zei ik, "Het kwam er gewoon zo uit."
Het bleek dat Fiedler Tchaikovsky goed bestudeerd had.
Hij vertelde dat mijn dirigeerstijl erg leek op die van Tchaikovsky
toen zijn eerste producties werden opgevoerd rond 1900.

We waren de hele dag bezig met een ingekort deel van het Zwanenmeer.
Ik dirigeerde een deel ervan en Fiedler een ander deel.
Het ging om de The Scene en The Finale.
Beide delen, waaraan ik heb meegewerkt en gedirigeerd,
stonden op de RCA-opnamen die zijn uitgebracht in 1963.

David Icke over Het Zwanenmeer

(Uit: The Biggest Secret)
Zwarte zwanen zijn diepzinnige occulte symbolen die in rituelen worden gebruikt.
Ze vormden het zegel van de beruchte zwarte satanist, Catharina de Medici.
Volgens Arizona Wilder was zij een vorige incarnatie van de Engelse koningin,
de Queen Mother.

Zwanen spelen een hoofdrol in het ballet Het Zwanenmeer.
De Zwarte zwaan, symbool voor de negatieve vrouwelijke energie (Hecate)
vermoordt de witte zwaan, die voor het goede staat (Diana, Isis).
Met andere woorden, Hecate vermoordt Diana.

Druiden gebruiken "zwaan" als scheldwoord.
Mind control slachtoffers uit het Monarch project die in opstand durfden te komen,
kregen het dreigement te horen dat ze "in zwanen zouden worden veranderd."

Volgens Icke symboliseert het Zwanenmeer
de overwinning van het duister, het kwaad over het licht, het goede.
De witte zwaan, Odette, wordt gedood.

Het zwanenmeer is draaikolk-muziek (vortex music)

Volgens Preston Nichols symboliseert het Zwanenmeer geen overwinning van het kwaad,
maar juist een balans tussen de lichte en duistere pool.

(Uit: Preston Nichols, The Music of time)
Het Zwanenmeer was oorspronkelijk een ballet dat al lang bestond
voordat Tchaikovsky zijn muziek erbij schreef.
De choreografie van de oorspronkelijke balletuitvoering werkt het thema uit
van energieën die in balans zijn.
In de Finale zijn er twee zwanen in het meer, een mannelijke en een vrouwelijke.
Er nadert een storm en de drums gaan tekeer wanneer een bliksemflits inslaat
in het water van het meer. Beide zwanen zijn op slag dood,
maar er vormt zich een energetische draaikolk die de zielen van beide zwanen
mee omhoog voert naar de hemel.

Toen Tchaikovsky deze balletuitvoering bijwoonde, was hij zeer ontroerd.
Toen hij zijn muziek schreef zag hij daar die draaikolk bij -
die draaikolk-codes van ascensie naar de hemel zitten in zijn muziek.
Het thema van The Scene en De Finale is draaikolk-muziek.
Tot deze ontdekking kwam ik na jaren van onderzoek over Montauk en mijzelf.

Mijn eerste kenismaking met het Zwanenmeer vond plaats via mijn moeder.
Haar oom werkte in een theater in Manhattan en hij was een vriend van Bela Lugosi,
die beroemd was om zijn rol van Dracula. Mijn moeder noemde hem oom Bela.
Wanneer de film 'Dracula' werd gedraaid, stond hij erop dat voor en na de film
twee delen uit het Zwanenmeer werden gespeeld.
Lugosi beweerde dat deze twee delen de energieën van mensen weer in balans brachten
na het zien van het griezelverhaal over Dracula.
Later heb ik bewijs gevonden dat deze twee delen uit het Zwanenmeer
je energie inderdaad in balans brengen.

>Wie was Tchaikovsky?
Een aantal helderzienden hebben tegen Preston Nichols gezegd
dat hij een reincarnatie is van Peter Ilyich Tchaikovsky.
Maar Preston geeft aan dat hij in de tijd dat Tchaikovsky leefde
Preston B. Wilson was, betrokken bij tijdreizen en H.G. Wells.
Sinds beiden in dezelfde periode leefden is het mogelijk codes van het bewustzijn
van beiden te hebben.

Amitakh geeft aan dat Tchaikovsky een Lichtwezen was.
Dat maakt het juist waarschijnlijk dat zijn energie is misbruikt
om duistere intenties aan vast te smeden.


Over tijd, zie ook: Tijdzones, dimensies, tijdcycli
Montauk en meer: Woordenlijst tijdmanipulaties
Eindtijd

*Woordenlijst ascensie en evolutie
Home