| |
Sinterklaas en Santa
Hoe wij als kinderen worden geprogrammeerd
met ontzag voor authoriteit buiten onszelf
Er zijn mensen die overheden vertrouwen en mensen die dat niet of niet meer doen. Tijdens
de afgelopen jaren is die polarisatie schijnbaar plotseling voor velen wereldwijd pijnlijk
zichbaar en voelbaar geworden. Velen vragen zich af waar die blinde gehoorzaamheid bij
veel mensen toch vandaan komt.
Als je wordt uitgenodigd om beter te begrijpen hoe social engineering werkt, hoe partijen
tegen elkaar kunnen worden uitgespeeld en hoe per definitie beide partijen worden bespeeld,
dan is deze uitnodiging bepaald niet vrijblijvend. Het willen leren herkennen van je eigen
hersenspoelingen en manipuleerbaarheid is namelijk een pijnlijk en confronterend proces.
Dit voorbeeld uit mijn eigen ervaring heeft altijd indruk op me gemaakt. Ik ben het nooit
vergeten.
Sinterklaas: ontzag voor authoriteit buiten jezelf
Toen mijn oudste dochter heel klein was, verzuchtte ze dat haar stiften op waren en dat ze
hoopte dat Sinterklaas nieuwe stiften in haar schoen zou doen. Toen er een paar dagen later
inderdaad stiften in haar schoentje zaten, was ze enorm onder de indruk van de
alomtegenwoordigheid en alwetendheid van de goedheiligman. Als moeder vond ik dat bepaald
niet grappig, want ik voelde haar ontzag voor deze authoriteit buiten haarzelf die ik met
deze Sint-programmering bij haar aan het installeren was.
Voor mijn dochter was het onomstotelijke bewijs geleverd, dat die luister-pieten haar
echt in de gaten hielden en alles aan de Sint doorgaven. Dit kan je geen domheid noemen;
het is simpele logica. Een kind vertrouwt zijn ouders die in principe goede bedoelingen
zouden moeten hebben. Ouders helpen hun kind immers begrijpen hoe de wereld in elkaar zit.
Toen mijn dochter erachter kwam dat ze door mij was bedonderd, was ze tot in het diepst van
haar ziel gekwetst. Ze zei: Mam, ik vertrouwde jou en je hebt tegen me gelogen. Op dat
moment voelde ik de beschamende zwakte van het ad populum-argument dat ik gebruikte:
Iedereen liegt tegen zijn kinderen over Sinterklaas. Alle ouders liegen hierover, het
is traditie, dus doe ik dat ook... Mijn hemel, wat een flutargument is dat.
Later vertelde een vriendin me dat ze niet tegen haar kinderen wilde liegen over de Sint en
dat ook niet heeft gedaan. Maar zij moest haar kinderen dwingen om het toneelstukje mee
te spelen omdat anderen anders boos zouden worden. Uiteindelijk waren haar kinderen haar
niet dankbaar, omdat ze zich niet spontaan mochten uiten en dat was frustrerend. Bovendien
vonden ze achteraf dat hen de spanning en pret van het hele sinterklaasfeest was ontnomen.
Zo zie je maar dat culturele omgevingen vol collectieve ongeschreven wetten en eisen zitten,
waardoor individuele macht en verantwoordelijkheid bekneld kan raken. Maar het was mij wel
duidelijk dat Sinterklaas met zijn alomtegenwoordigheid een hersenspoelmethode is om kleine
kinderen op jonge leeftijd aan te leren authoriteit buiten zichzelf met een verlammend
groot ontzag te behandelen. En dat ik als ouder, zonder dat ik in dat proces een bewuste
keuze had gemaakt, heb meegewerkt aan het hersenspoelen van mijn eigen kinderen, gewoon
door dat collectieve sinterklaasfeestverhaal gedachteloos te omarmen.
Hoeveel ouders zijn zich ervan bewust dat heilig ontzag voor authoriteit buiten onszelf
(voor overheden, artsen, wetenschappers etc.) onder andere via de heerlijke avondjes
op 5 decembers met de paplepel wordt ingegoten? Zelfs als ouders en opvoeders niet dreigen
met de roe en de zak, zelfs als wie zoet is lekkers krijgt en wie stout is ook? Want het
is niet niks als je de hele dag wordt begluurd en bespied en iemand precies bijhoudt hoe
lief of hoe stout je bent geweest; als iemand alles maar dan ook alles van je weet.
Als het om hersenspoelingen gaat, kunnen we zonder het te beseffen zelf zijn gehersenspoeld
en collectieve groepsprogrammeringen doorgeven aan anderen, zonder dat we begrijpen wat
we aan het doen zijn. We hebben geen slechte bedoelingen, onze intenties zijn niet duister,
dit is geen domheid. Dit is hoe wij mensen functioneren. De krachten die van achter de
schermen aan de touwtjes trekken, weten precies hoe wij mensen te bespelen en te besturen
zijn. En dan heb ik het niet over psychologen en psychiaters die hun opleiding hebben
voltooid in de programmeercentra die wij universiteiten noemen.
Onze regering heeft nooit zijn best gedaan om de Sint en zijn Pieten te arresteren of
zelfs maar op de vingers te tikken wegens hun blatante gebrek aan respect voor privacy.
Zelfs als Piet geen knecht meer is en niet langer zwart mag zijn, en de Sint de goede
gever van al die pakjes is, zal het inleggen van programmeringen rond extern alwetend,
alziend gezag onverminderd doorgaan.
Daar wordt aan de deur geklopt?
Hohoho! Fijne feestdagen!
Monique Spangenberg
November 2023
|
|