Visies op bezetenheid
Deel 7: Uitdrijvingen

- "U bent dagelijks betrokken bij gevechten tegen de Duivel.
Wat beschouwt u als Satan's grootste succes?"
- "Het feit dat hij de mensen ervan heeft overtuigd dat hij niet bestaat."

(Gabriel Amorth, hoofd exorcist van het Vaticaan
Uit: Een exorcist over de rook van de Duivel in het Vaticaan)

Op deze pagina:
Hoe vindt een uitdrijving plaats?
Exorcisme: herkomst van het woord
Uitdrijvingstactieken: wie doet wat?
De naam van Jezus Christus
Uitdrijving door een sjamaan
Chris Ward, Internet-exorcist
William Baldwin, spirit releasement
Katholieke kerk: Rituale Romanum
Uitbannen en afweren
Aantekeningen
De ervaring van Robert Bruce

Je zou kunnen denken: dat maakt me niet uit, als het maar werkt. Maar de ene manier is de andere niet. Op deze pagina kan je nader kennis maken met verschillende tactieken en technieken die een exorcist kan toepassen.

Het Engelse exorcism wordt vaak vertaald als uitdrijving.
Depossession is het ongedaan maken van de toestand van bezetenheid.
Deliverance betekent bevrijding en self-deliverance is zelfbevrijding.
Spirit releasement is het loslaten, bevrijden of laten gaan van een spirit, ziel, bewustzijnseenheid.
Casting out demons is het verstoten van demonen.
Ghost busting is een term die door Hollywood populair is gemaakt en verwijst naar het 'kapot maken' of 'mollen' van spoken en geesten.
Banishing is een meer algemene term die o.a. in de magie en New Age groepen wordt gebruikt. Het slaat op het uitbannen van ongewenste invloeden. Veel zuiveringsrituelen vallen hier ook onder.

Het Webster woordenboek legt uit dat het woord exorcisme afkomstig is uit het Grieks. Ex betekent eruit, naar buiten, en horkizein betekent binden door middel van een eed.

In The Mystica stelt Alan Hefner dat een exorcisme technisch gesproken niet het uitdrijven of verdrijven van een demon is, maar het vastbinden van die demon of duivel door middel van een eed. Hij vertaalt het Griekse horkizein als 'ervoor zorgen dat (iemand anders) een eed aflegt'. In de praktijk van het exorcisme betekent dat het aanroepen van een hogere autoriteit die de betreffende entiteit of demon aan banden legt, in bedwang houdt en beveelt te handelen tegen zijn eigen wil en aard in.

Welke hogere, machtige autoriteit krijgt dan dit verzoek om de demonen en entiteiten aan banden te leggen? Zijn er ook andere manieren van uitdrijven dan door middel van zo'n eed? New Agers en religieuzen roepen zonder terughoudendheid engelen en allerlei astrale wezens aan, die onder de naam van een of andere godheid of opgevaren meester bekend staan. Zou het kunnen zijn dat ze dan een maffiabaas inhuren om van een ongevaarlijke, plaatselijke kruimeldief af te komen?

In theorie kan de exorcist één of een combinatie van de volgende tactieken toepassen.

1) De exorcist roept een kracht buiten zichzelf op die los van hem werkt
De exorcist zendt een vraag om hulp uit naar een kracht, licht of duister, die de demon, entiteit of andere piraat verjaagt of aan zich bindt. De exorcist is zelf niet de drager van de uitdrijvende kracht. Als zijn verzoek wordt ingewilligd vindt de uitdrijving buiten hem om plaats.

2) De exorcist channelt hogere machten
De exorcist roept een kracht op, licht of duister, die door zijn eigen energieveld heen de uitdrijving uitvoert. De krachten van de exorcist versmelten met 'hogere' krachten.

3) De exorcist werkt met zijn eigen Licht of Hoger Zelf
Tijdens de uitdrijving verbindt de exorcist zich met zijn eigen licht of met lichtkrachten die tot zijn eigen familie of essentie behoren.

4) De exorcist onderhandelt met de indringer
In dit geval treedt de exorcist direct in contact met de entiteit of demon en gebruikt zijn uitleg of overredingskracht om hem te laten vertrekken. Dit wordt soms spirit releasement genoemd. Op grote schaal claimt men dat het 'naar het licht sturen' effect heeft. De exorcist kan dat werkelijk geloven, maar hij kan ook bezig zijn de demon te verleiden, misleiden en bedriegen om hem over te halen uit zichzelf te vertrekken.

5) De exorcist zet de bezetene weer in zijn eigen kracht
De tactiek van de exorcist is erop gericht om de wilskracht van de bezetene te herstellen en op te roepen, waardoor de bezetene zelf een actieve en doorslaggevende rol speelt in het verdrijven van het ongewenste bezoek. De exorcist helpt het slachtoffer om zichzelf te bevrijden: self-deliverance.

6) De exorcist maakt van de gastheer een onaantrekkelijke verblijfplaats
In dit geval gebruikt de exorcist een of meerdere vaak klassieke afweermiddelen om het verblijf voor het ongewenste bezoek zo onaangenaam mogelijk te maken, in de hoop dat het zal vertrekken; of ter ondersteuning van andere tactieken. De exorcist of sjamaan gebruikt kruiden, geuren, rook, zout, water, vuur, geluid, licht. Hij doet een beroep op zijn eigen kracht in combinatie met die van 'de natuur', 'de kosmos' of 'het universum'.

7) De exorcist als strijder/aanvaller
De demon, entiteit of ander bezoek wordt door directe, agressieve aanvallen van de exorcist uit het lichaam verdreven. Het bewustzijn van de bezetene speelt geen actieve rol. De meest extreme vorm van agressieve uitdrijving is moord op het fysieke lichaam. De demon moet het lichaam dan wel verlaten, maar ook de oorspronkelijke bewoner is zijn behuizing kwijt.

8) De exorcist streeft transformatie van het duister na
Tenslotte zijn er exorcisten die claimen dat ze entiteiten of lagere krachten kunnen omvormen en bekeren, waardoor het niet langer duistere krachten zijn. Of ze beweren dat ze krachten kunnen aanroepen, die deze transformerende kracht bezitten en gebruiken. Tenslotte kan het streven zijn om in algemene zin het proces van ascensie en evolutie te ondersteunen.

De naam van Jezus is op zoveel manieren gebruikt en misbruikt door zoveel groepen met hun eigen agenda's, dat de naam voor iedereen wat anders kan betekenen. Maar een merkwaardig feit duikt op in de wereld van exorcisten, ufologen, gelovigen en anderen die een aanval van het duister willen afweren: het gebruik van de naam blijkt in de praktijk buitengewoon effectief.

Teksten als Ik beveel dat je vertrekt in de naam van Jezus Christus, Ga in de naam van Jezus, of Jezus is mijn beschermer missen vaak hun uitwerking niet en hier zijn veel verslagen van. De vraag waarom de naam van Jezus Christus zo effectief kan zijn en die van anderen niet, zou volgens sommigen ook te maken hebben met de oerkracht van bepaalde klanken. Jesus Christ, in het Engels uitgesproken, zou meer van die magische kracht hebben dan het Nederlandse Jezus Christus.

Toch kunnen er ook andere factoren in het spel zijn en hebben skeptici misschien zo nu en dan terecht hun bedenkingen. Zo is er het verhaal van de boer die woedend naar buiten kwam rennen toen een groep buitenaardsen zijn zoon wilde ontvoeren. Hij riep inderdaad dat ze in naam van Jezus Christus moesten wegwezen, maar hij kwam zo kwaad op hen afstormen dat je toch niet met zekerheid kunt concluderen dat het de gebruikte naam was die de doorslag gaf. In elk geval besloten de buitenaardsen een veilig heenkomen te zoeken.

(Bron: Olga Kharitidi)
Olga beschrijft hoe ze met haar zieke, bezeten vriendin Anna afreist naar het Altai gebergte om de sjamaan Umai te bezoeken. Het lukt Umai inderdaad om Anna van haar ziekte te bevrijden, maar de manier waarop is in westerse ogen bepaald illegaal en beslist niet aantrekkelijk.

Anna werd naakt met ijzeren ringen aan een muur vastgebonden waarna Umai zich leek te bezatten, als een razende met een mes rondliep en de controle over zichzelf leek te verliezen. Anna werd bang, huilde en begon te bidden. Umai stak het mes in Anna's handen tot het bloed eruit kwam stromen. Anna werd toen heel kwaad en schreeuwde dat ze Umai zou vermoorden.

Anna voelde een tomeloze golf van haat, die van haar voeten naar haar hoofd steeg. Opeens gaf ze een enorme dierlijke schreeuw en het leek wel of er een dier uit haar keel kwam. En toen veranderde alles. Haar haat loste onmiddellijk op.

Na deze behandeling is Anna genezen. Umai laat haar vastgeketend zitten en zorgt dat Olga haar komt bevrijden, omdat ze getuigen nodig heeft. Anders zal ze later ontkennen dat dit allemaal echt is gebeurd. De volgende dag was Anna als herboren, jong, fris en niet meer ziek. Er was echt een wonder gebeurd.

Olga, een ex-psychiater, heeft het steeds over Anna: wanneer het bewustzijn van haar vriendin aan het woord is, maar ook als de demon zich door haar lichaam uitdrukt. De tomeloze golf van haat is van de demon, evenals de dierlijke schreeuw. Die schreeuw hoort er vaak bij: dat is het moment waarop de bezetter het lichaam verlaat.

Volgens Chris Ward verlaat de demon of unclean spirit, de onzuivere spirit, het lichaam van het slachtoffer via de adem. Er vindt een vorm van ontlading plaats: een kreet, gerochel of gehoest, kotsneigingen of echt overgeven, hikken, naar adem snakken, niezen.

Ook Ward benadrukt dat je vooral de naam van Jezus Christus moet gebruiken. 'God help me' is volgens hem niet effectief, en ook het gebruik van namen als Boeddha, Krishna, Mohammed of Solomon helpen niet. Er zijn wel bijbelteksten die in de praktijk ook nuttig blijken, zoals weersta de duivel en hij zal van je wegvluchten (Jac 4:7).

Verder raadt hij het af om er een persoonlijk gevecht van te maken. Zeg niet Ik beveel jou.. tegen de demon, maar Jezus of de Heer beveelt jou.. Tenslotte voer jij de strijd tegen de demon niet op persoonlijk niveau, maar doet Jezus dat. Hij vindt dat je nooit een gesprek met de demon aan moet gaan, want dat is per definitie een leugenaar en een bedrieger.

Het vastbinden van iemand tijdens een uitdrijving is volgens Ward illegaal. Hij doet dat nooit, maar als hij aanwijzingen heeft dat de demon gewelddadig is, laat hij de bezetene een zwemvest aantrekken en tot zijn nek in een bassin met water zitten, waar hij zout aan heeft toegevoegd. Demonen hebben een hekel aan zowel water als zout. Ze zullen niet in staat zijn het lichaam over te nemen onder die omstandigheden.

Chris Ward raadt aan om een exorcisme nooit alleen uit te voeren. Werk met een aantal mensen om je heen die kunnen helpen met het opzeggen van heilige teksten, het sprenkelen van wijwater, en als algemene ondersteuning van de exorcist die de leiding neemt in het proces. Hij zegt ook dat alle tv's, radio's, telefoons en andere elektronische apparatuur uit de omgeving uitgezet moeten worden, al beveelt hij het wel aan om religieuze muziek te spelen omdat demonen daar zo'n hekel aan hebben.

De methode van Baldwin wordt door de Illuminati flink ondersteund en gepusht. Deze 'wetenschapper' uit de reguliere hoek heeft veel erkenning verworven voor zijn werk dat onmiskenbare New Age trekjes vertoont.

William Baldwin beschrijft zijn uitdrijvingen als eenvoudig, gemakkelijk, vlot verlopend, helend, bevredigend... zijn Spirit Releasement Technieken zouden allerlei aangehecht bewustzijn weer bevrijden. Zijn basisaanname is dat alle bewustzijn uit de Bron komt en onverwoestbaar is. Hoe duister of afgekeerd van de bron men ook is, terugkeer is altijd mogelijk en verloopt zo vlot omdat ook die duistere entiteiten dit zelf zo graag zouden willen.

Baldwin combineert een aantal van de genoemde tactieken. Het typisch verloop van een bevrijding van een DFE (Dark Force Entity of demon) inclusief zijn transformatie beschrijft Baldwin als volgt. Hij doet een beroep op de verbeelding en vraagt van de therapeut dat hij het bestaan van bepaalde spirituele figuren accepteert. Een specifieke godsdienst heeft er volgens hem niets mee te maken.

Zodra is vastgesteld dat het inderdaad om een DFE gaat, en niet om een overledene, ET of ander wezen, vraagt de therapeut de Engelenstrijders van het Licht om de locatie waar de sessie plaatsvindt, de huizen van alle betrokkenen (vrienden, familieleden en geliefden) in het licht te laten baden. Nu kan geen enkele duistere kracht meer tussenbeide komen.

Dan verzoekt de therapeut de Redder-Spirits van het Licht om de DFE vast te binden in een net van licht, een netwerk of capsule van licht, dat ondoordringbaar en oersterk is. De DFE wordt ingekapseld en helemaal plat gedrukt door al dat verpletterende licht. Volgens Baldwin vreest elke DFE nu totale vernietiging. Dan voert de therapeut een gesprek met hem, via de client die in een toestand van lichte hypnose is en het gesprek zelf ook nog kan volgen:

Therapeut: Wat hebben jouw meerderen jou verteld over het licht, als het zo dichtbij zou komen?
DFE: Ze zeiden dat het zou branden. Dat ik zou worden vernietigd en zou verdwijnen.
T : En, brandt het?
DFE: Nee.
T : Hebben ze tegen je gelogen?
DFE:Ja, ze zeiden dat het zou branden.
T : En word je nu vernietigd? Ben je aan het verdwijnen?
DFE: Nee, ik ben er nog. Maar is wel iets aan het veranderen.

Met behulp van de therapeut komt de DFE erachter dat hij is bedrogen door zijn meester.

T : Wat zit er volgens jouw meerderen diep vanbinnen in jou?
DFE: Daar zit niets, alleen duisternis (of haat, of vuur).
T : Kijk eens zelf diep naar binnen. Kijk naar je centrum, naar de kern van je wezen. Wat zie je?
DFE: Niets, het is gewoon donker.
T : Dat is het bedrog. Blijf kijken. Door het duister heen, door de lagen zwart slijm. Blijf kijken, zoek je centrum. Wat zie je?
DFE: Er is wat licht, ik zie een piepklein lichtpuntje.
T : En wat gebeurt er als je daarnaar blijft kijken?
DFE: Dan groeit het, het wordt steeds groter.
(Dit gebeurt bijna altijd als de DFE zijn eigen lichtvonk heeft ontdekt.)
T : Ga ernaar toe. Kom dichterbij dat licht. Brand je je eraan?
DFE: Nee, het brandt niet. Het is warm.
T : Hoe lang geleden heb je je warm gevoeld?
DFE: Dat kan ik me niet herinneren.
T : Stap dat licht in. Het is je eigen licht. Het is het centrum van je eigen wezen. Dit is wie je bent. Sta sterk in je eigen licht! Hoe voelt dat?
(Het duister verdwijnt.)
DFE: Het voelt warm en vredig.
T : Wat is er gebeurd met je duisternis?
DFE: Het is weg.

Als we Baldwin moeten geloven, is dit het standaard verloop van een transformatie van een duistere demon, die in opdracht en door suggestie van de therapeut elke keer braaf 'het licht' in zichzelf ontdekt en transformeert. Baldwin zegt dat het elke keer lukt. Pijnloos, succes verzekerd - wat wil je nog meer? Maar hij geeft wel zelf aan dat hij de kleine jongens te pakken heeft, die hun meesters moeten gehoorzamen. Waar die meesters dan zitten, of die hun aanwezigheid ook kenbaar zullen maken en of ze eveneens kunnen worden getransformeerd, daar heeft Baldwin het niet over.

Dit handboek voor exorcisten in de Katholieke kerk werd in 1614 geschreven. In die tijd vroeg niemand zich af of bezetenheid wel bestond en was er geen Groot Handboek der Stoornissen waar psychiaters mee stonden te zwaaien. De psychiatrie heeft nu een hoop gevallen die vroeger onder bezetenheid vielen opgeëist: schizofrenie, paranoia, verschillende wanen, hallucinaties en bijzondere seksuele afwijkingen. De hoofd exorcist van het Vaticaan zegt dat veel moderne 'exorcisten' uit de Katholieke kerk niet eens meer in de duivel geloven. Velen die zich in deze tijd exorcist wagen te noemen, verwijzen slachtoffers gewoon door naar de psychiater. In vroeger tijden ging het anders.

Een exorcisme mag niet uitgevoerd worden op iemand die niet bezeten is, omdat de ziel daardoor juist in gevaar zou worden gebracht. De goed opgeleide excorcist moet dus zeker van zijn zaak zijn en heeft toestemming van de bisschop nodig voor elke uitdrijving. Er zijn doorgaans drie mensen bij de uitdrijving aanwezig: de exorcist die de leiding neemt, een arts en een familielid van het slachtoffer. Die moet lichamelijk sterk zijn als de bezetene een man is die ook een sterk lichaam heeft, en het moet een stabiele vrouw zijn die ook als getuige dienst doet, als de bezetene een vrouw is.

De exorcist moet niet vertrouwen op zijn eigen woorden, ego of kracht, maar op het handboek en de werkelijke uitdrijving geheel overlaten aan God. Hij is verplicht de door de kerk goedgekeurde boeken over exorcisme goed bestudeerd te hebben en zelf te biechten voor een onderzoek of exorcisme te doen. Ook moet hij uiterst zorgvuldig zijn in het stellen van de diagnose bezetenheid.

De verdachte persoon wordt ondervraagd, waarbij ook bepaalde lichamelijke sensaties van belang kunnen zijn. De exorcist onderzoekt of de demon gevoelig is voor bepaalde woorden of gedachten, die hem dwars zitten en uit de tent kunnen lokken. De exorcist moet in staat zijn de trucs van de demon te doorzien. De demonische entiteiten kunnen liegen, soms ook schijnbaar mak en onschuldig zijn of zich verbergen en koest houden.

Zodra de demon zich vertoont moet hij zwaar onder druk worden gezet. Als is gebleken dat bepaalde woorden hem raken, moeten die worden herhaald. In sommige gevallen blijkt er magie in het spel te zijn en is de demon door middel van een betovering aan het slachtoffer gebonden. Het handboek geeft instructies om te onderzoeken wie de betovering heeft aangebracht en hoe die ongedaan kan worden gemaakt, maar de exorcist mag zich niet in een energetische oorlog met die tovenaar gaan verwikkelen of persoonlijke gevoelens van vergelding koesteren.

Als er communicatie met de demon plaatsvindt, dan is dat om te ontdekken hoeveel het er zijn, wat hun namen zijn en wat hun motief is om het slachtoffer te kwellen. Als de demon is verdreven, moet de bevrijde persoon zondig gedrag en zondige gedachten vermijden, omdat hij anders opnieuw bezeten wordt en er dan nog slechter aan toe kan zijn dan de eerste keer.

Om het slachtoffer, zichzelf en zijn helpers te beschermen, kan de uitdrijving in de kerk plaatsvinden en wordt er met wijwater gesprenkeld. Ook het teken van het kruis zou de betrokkenen bescherming bieden en het slachtoffer moet worden vastgebonden als de demon zich al eerder krachtig en agressief heeft uitgeleefd. De teksten in de oude Rite zijn Latijns. Tijdens het opzeggen van diverse teksten legt de exorcist zijn hand op het lichaam van het slachtoffer.

In de standaard teksten wordt de demon doorlopend en nadrukkelijk uitgescholden en moet de 'Vader van Jezus' en Jezus zelf hem verdrijven of in bedwang houden, omdat die machtiger zijn dan de demon. Voorbeelden van zulke teksten zijn: Ik verdrijf jou, onreine spirit! Binnenvallende vijand! Elk van jullie! Luister en huiver, Satan! Vijand van het ware geloof! Veroorzaker van de dood! Verleider van mensen! Rover van levens! Verkrachter van rechtvaardigheid! Wortel van alle kwaad! Vijand van het menselijk ras! Verrader van naties! Opwekker van jaloezie! Oorzaak van hebzucht! Aanleiding voor onenigheid! Aanstichter van kwelling! Waarom bied je nog weerstand, als je weet dat Christus je plan heeft vernietigd?

Geef je over, niet aan mij, maar aan Christus. Zijn macht dwingt jou. Ga heen, overtreder! Scheer je weg, verleider! Vol listen en valsheid! Vijand van de deugd! Achtervolger van onschuldigen! Geef je over, gij verachtelijk wezen!
En zo gaat dat een paar pagina's door. Volgens Pater Amorth, hoofd van het Vaticaan, zijn de Latijnse teksten wel effectief, maar hun moderne Italiaanse vertalingen niet. Ook dat zou met de magische kracht van bepaalde klanken in een taal kunnen samenhangen.

(Zie ook: Een exorcist over de rook van de Duivel in het Vaticaan)

Mensen kunnen van alles bij zich dragen ter bescherming tegen bezetenheid of om ongenode gasten weer kwijt te raken. Elke cultuur heeft zijn tradities en geschiedenis, maar die staan zeker niet garant voor wijsheid en integriteit. Sjamanen kunnen zeer duister zijn en contracten afsluiten met astrale wezens. In een boek over de Joodse tradities kwam ik een beschrijving tegen van een methode om ervoor te zorgen dat bepaalde entiteiten niet het water van jouw put zullen vervuilen, door ze rechtstreeks naar de put van de buren te leiden!

Apotropaeische (= Grieks: afwerende) handelingen zijn niet gericht op het transformeren of blijvend onschadelijk maken van onwelkome gasten. De verjaagde of geweerde entiteiten zullen elders een slachtoffer vinden. Maar er is een duidelijk verschil in intentie tussen verantwoording nemen voor je eigen afweermechanismen en het doelbewust dumpen van ongewenst bezoek in de aura of leefomgeving van iemand anders. Een New Age valkuil is het idee dat een lichtwezen zo veel mogelijk rommel moet opnemen en transformeren ten dienste van het geheel.

Amuletten zijn bekende afweermiddelen. In het westen worden ze meestal gedragen in de vorm van bepaalde edelstenen of mineralen, terwijl andere culturen ook met kruiden of andere stoffen werken die in een buideltje kunnen worden gestopt of bij elkaar geknoopt. Afbeeldingen van dieren, symbolen, spreuken, teksten uit heilige boeken, bepaalde getallen kunnen in een cultuur apotropaeische functies hebben. Ook geluid kan beschermend werken, zoals windgongen of belletjes die aan de kleding zijn vastgenaaid.

De gewoonte om afbeeldingen van goden bij je te dragen heeft eerder te maken met het oproepen van bescherming van een dergelijke godheid, dan met het rechtstreeks vereren van de godheid zelf. Voor de gezochte bescherming moet wellicht een prijs worden betaald die niet op het fysieke vlak ligt.

Stuart Wilde heeft zich een tijdje met exorcisme bezig gehouden, maar is daarmee opgehouden omdat veel mensen de moeite niet waard zijn. Ze zijn na afloop ondankbaar, blijken allerlei eisen te stellen, geen eigen verantwoordelijkheid te nemen, of vinden dat hij dit soort werk maar gratis moet verrichten, zelfs als hij daar een eind voor moet reizen. Koude mensen die een warme behandeling wensen en vinden dat ze daar recht op hebben .. Stuart heeft er schoon genoeg van!

Robert Bruce heeft waargenomen dat een Neg gewond kan raken bij bepaalde uitdrijvingen. Ze kunnen een goed geheugen hebben en als ze iemand iets kwalijk nemen, zullen ze tijd gaan investeren om die persoon het leven zuur te maken. Ook beschrijft Bruce het merkwaardige geval dat iemand die wordt vermoord, Negs bij zich kan hebben die nu hun gastheer kwijt zijn. De vrijgekomen Negs zullen zich richten op de moordenaar en kunnen die zelfs leven na leven achtervolgen.

De Freedom Teachings leren dat het gebruik van drugs en medicijnen, zoals tegen ADHD, de bovenste chakra's kunnen openen en de onderste verwoesten. Het gevolg is dat het energieveld openstaat voor invasies en ongewenst astraal bezoek. Dit kan verklaren waarom mensen die antidepressiva gebruiken zo vaak zelfmoord plegen.

William Baldwin ontdekte dat de spirits van soldaten die op het slagveld zijn gesneuveld, vaak op het laatste moment allerlei aanroepingen deden (engelen, goden, opgevaren meesters) of een eed aflegden in ruil voor succes in de strijd. Dat gaf hen een gevoel onoverwinnelijk te zijn, maar als de duistere wezens hem aan zijn afspraak hielden dan gold die wat hen betreft leven na leven, niet alleen in die ene incarnatie. En dat was niet bepaald wat de soldaat in kwestie in gedachten had.

Het verhaal van Robert Bruce over zijn eigen bezetenheid is indrukwekkend. Jaren lang deed hij ervaring op met het afweren van aanvallen op het subtiele vlak. Hij hielp een heleboel mensen om van hun Negs af te komen en werd steeds vaardiger als exorcist. Maar door die ervaring werd hij ook overmoedig. Hij meende zijn afweer goed te kunnen beheersen en ook dat hij krachtig was geworden in zijn strijd tegen Negs.

Op een dag werd hem gevraagd om een jongetje te helpen. De Neg die hem kwelde was sterk en weigerde hardnekkig te vertrekken. Wat gewoonlijk hielp, bleek in dit geval niet effectief. Vanuit het verlangen toch te helpen en een arrogant vertrouwen dat hij sterk genoeg was om zich van deze Neg te bevrijden, maakte hij een enorme fout die hem bijna zijn leven heeft gekost: hij opende zich voor de Neg en nodigde hem uit om over te stappen naar zijn veld. 'Neem mij en laat de jongen met rust.'

De aanval van de Neg was als de aanval van een slang, die hem in de lip beet. Zijn lip zwol op en begon binnen enkele seconden te bloeden. Hij raakte verlamd en werd enkele minuten gemarteld, zo leek het, voor hij het bewustzijn verloor. Hij kwam snel weer bij, maar een paar dagen later had de aanhechtingsplek op zijn lip het formaat van een halve walnoot. Daarna begon de Neg te oefenen met het overnemen van de besturing van zijn lichaam. Het begon met een boek: Bruce's arm pakte opeens een boek op en smeet het door de kamer.

Na een hele reeks van dergelijke incidenten had hij op een dag zijn auto op het dak van een parkeergarage gezet en zijn zoontje, een baby nog, in zijn draagstoeltje uit de auto getild. Toen verloor hij voor het eerst volledig de controle over zijn lichaam. Zijn lichaam liep naar de rand van het dak en hij kreeg het vermoeden dat de Neg zijn zoontje naar beneden wilde gooien en zijn lichaam daarna ook van het dak wilde laten springen.

"De kracht van de mentale druk die ik voelde was onbeschrijfelijk, zegt Bruce. "Ik hoorde geen stemmen en had ook geen last van waanzinnige gedachten. Dit was geen dwanghandeling. Ik was volledig bij mijn positieven en kon nadenken. Ik had alleen geen enkele controle over mijn lichaam meer."
Bruce had het geluk dat er op weg naar de rand van het dak een waterplas lag en wist de besturing van zijn lichaam terug te krijgen.

In de dagen daarna begon hij te slaapwandelen en werd wakker in de kamer van zijn zoontje met een bijl in zijn hand. De volgende dag stond hij er met een mes. Hij probeerde alles wat hij wist om van de Neg af te komen. Uiteindelijk bedacht hij dat hij twee keuzes had: zich laten opnemen in een gesticht, zodat hij geen gevaar vormde voor anderen, of zelfmoord plegen. Maar er diende zich een derde mogelijkheid aan: zich over te leveren aan zijn hoger zelf. Hij besloot die derde mogelijkheid een kans te geven en als dat niet hielp, zelfmoord te plegen.

Zo belandde hij in de wildernis van Australië en zwierf door de heuvels, terwijl hij vooral 's nachts in gevecht met de Neg verwikkeld was. Als door een wonder wist hij er te overleven en water te vinden. Na een aantal nachten koos hij zonder dat hij het wist zijn slaapplaats boven een ondergrondse waterader. Toen hij wakker werd liep hij naar een waterstroompje om wat te drinken, toen de tumor op zijn lip openbarstte en een enorm gewicht van hem afviel. Hij was niet langer bezeten.


Bezetenheid, deel 8: Onderzoek naar bezetenheid in India

Visies op bezetenheid
Bezetenheid, deel 1

Home