Visies op bezetenheid
Deel 2

Moderne psychologie en psychiatrie:
bezetenheid bestaat niet

Een man die als goedaardig maar labiel bekend staat, pleegt opeens een moord met een bijl, martelt een dier of verkracht een vrouw. Na afloop kan hij zich daar niets van herinneren. Volgens de psychiatrie bevindt deze man zich in een staat van ontkenning: hij vlucht voor de werkelijkheid.

Men weet dat hij niet staat te liegen als hij zweert dat hij echt niet begrijpt wat hem bezielde. Zijn stoornis bestaat er dan ook uit dat hij het vermogen heeft om zich zo effectief van de werkelijkheid af te keren, dat zijn geheugen hem echt in de steek laat. Deze patiënt zou moeten begrijpen dat zijn duistere kant of schaduwzijde moet worden 'herenigd' met zijn normale, alledaagse persoonlijkheid.

Alle vormen van bezetenheid worden 'stoornissen' (disorders) genoemd. Dissociatie is een persoonlijkheidsstoornis: een deel van iemands persoonlijkheid heeft zich van de rest van zijn persoonlijkheid afgescheiden en is een eigen leven gaan leiden. Een bijzondere plek neemt de dissociative trance disorder in. De normale persoonlijkheid wordt tijdens een trance-achtige toestand vervangen door een heel andere (deel)persoon. In andere culturen zou men spreken van een andere ziel, godheid, demon of entiteit. Het is zelfs mogelijk dat men opeens een taal kan spreken die men normaal niet beheerst, of over abnormale 'buitenzintuigelijke' vaardigheden kan beschikken.

De psychiatrie neemt in zijn Bijbel - het Grote Boek der Stoornissen, de DSM-IV - een lachwekkend tweeslachtige houding aan: de diagnose hangt soms af van de cultuur waarin je geboren bent. Stel dat je denkt dat je met je overleden oma kunt praten of je gelooft dat je bezeten bent. Als je geboren bent in een cultuur waarin voorouderverering normaal is en het bestaan van demonen in het algemene 'volksgeloof' opgenomen, dan is jouw gedrag niet zo alarmerend en hoef je niet meteen aan de pillen. Maar als je uit het beschaafde westen komt, dan is de diagnose anders: je lijdt aan wanen en hallucinaties.

Commentaar

In het westen bestaat bezetenheid door demonen dus niet; wanen, hallucinaties en dissociatie wel. Dit standpunt wordt hardnekkig volgehouden en de eigen beleving van de patiënt/gestoorde hoeft dan niet meer serieus te worden genomen. De moderne psychologie en psychiatrie leveren ‘oplossingen’ in de vorm van ontkennen, negeren, verdoven of opsluiten.

Op het lijstje van symptomen van wanen, hallucinaties en veel andere stoornissen, staat dat de patiënt geen juist beeld over de werkelijkheid heeft en zijn eigen problemen ontkent. Als je dus tegen je psychiater zegt dat je stemmen hoort en niet meer alleen in je lichaam zit, dan zit er duidelijk een draadje bij jou los. Wanneer je daarna aangeeft dat je het niet met zijn diagnose eens bent, zal dat de psychiater sterken in zijn vermoeden dat zijn diagnose juist is.

Hier kunnen we natuurlijk grappen over maken, maar dit soort beroepstrucs veroorzaken een wereld van leed en eenzaamheid. Ze stellen de psychiater of psycholoog in staat hun gebrek aan inzicht en kennis van subtiele werelden en de aard van bewustzijn te verdoezelen. Merk op dat veel psychiaters in essentie kunstmatige wezens zijn die het bestaan van die subtiele werelden zelf niet kunnen aanvoelen, en weinig moeite hebben met het voorschrijven van verdovende middelen.

Onder psychologen heb je meer kans echte waarheidzoekers aan te treffen. Dat zeg ik niet omdat ik zelf psychologe ben. Veel lichtwezens beginnen aan die studie omdat ze hopen antwoorden te vinden op belangrijke vragen; velen haken teleurgesteld af. Mijn exemplaar van de DSM-IV is in elk geval in de prullenbak beland, jaren en jaren geleden al. Jaja, ik weet wat psychiaters daar voor conclusies uit zouden trekken.


Bezetenheid, deel 3 Bezetenheid binnen het kader van een Reddingsmissie

Bezetenheid, deel 1 Definities

Home