Astrale werelden en etherische manipulaties, deel 6
Castaneda, Juan Matus en het Kosmische Roofdier

Het schrappen van je persoonlijke geschiedenis bevrijdt je
van de belemmerende gedachten van andere mensen.
Don Juan Matus heeft dat gedaan: zijn persoonlijke geschiedenis geschrapt.
"En nu weet niemand met zekerheid wie ik ben!"
"Maar zelf weet u toch zeker wel wie u bent?" vroeg Carlos.
"Oh, reken maar... van niet!" riep don Juan uit,
en hij rolde over de grond van het lachen.
Hij hoefde zich niet langer om waarheden of leugens te bekommeren,
want leugens zijn alleen maar leugens als je een persoonlijke geschiedenis hebt.


Uit: Carlos Castaneda, Reis naar Ixtlan


Uit the active side of Infinity: Het energielichaam

Het energielichaam en het fysieke lichaam zijn twee samenklonteringen van energievelden
die tegen elkaar aangedrukt zitten door een vreemde plakkende kracht.
Don Juan benadrukte keer op keer dat deze kracht die de energievelden met elkaar verbond,
volgens de oude tovenaars van Mexico de meest geheimzinnige kracht in het universum is.

Hij beweerde dat het fysieke lichaam en het energielichaam de enige twee
energiepatronen waren die elkaar in evenwicht houden in onze wereld als mensen.
Hij accepteerde dan ook geen enkele andere dualiteit dan deze.
Het dualisme tussen lichaam en verstandelijke geest, geest en het vlees
beschouwde hij als een verzinsel van het verstand,
waar geen energetisch fundament voor is.

Volgens don Juan is het mogelijk om door discipline het energielichaam
dichter bij het fysieke lichaam te brengen. Normaal is die afstand enorm.
Als het energielichaam eenmaal binnen een bepaald bereik is gekomen,
wat varieert van persoon tot persoon, dan kan dat energielichaam worden gesmeed
tot een exacte kopie van het fysieke lichaam; dat wil zeggen,
een etherische lading van energie die zichbaar is voor het menselijk oog,
zoals alle energie zichtbaar is.

Over het Roofdier

Don Juan heeft geen mening over het eerste ontstaan van het kwaad.
Maar hij weet wel dat het universum geen prachtige kracht is
die ons geschenken bezorgt wanneer we er netjes en op de juiste manier om vragen.
"Ik weet wat ik ben," zegt don Juan, "Ik ben alleen in een vijandig heelal
en heb geleerd om te zeggen: het zij zo!"

De tovenaars van het oude Mexico waren de eersten
die de zwevende schaduwen zagen, en ze begonnen ze te achtervolgen.
Zo ontdekten ze dat we een levensgezel hebben.
Er is een roofdier dat uit de diepten van kosmos kwam
en het beheer over ons leven heeft overgenomen.
Mensen zijn gevangenen. Het roofdier is onze heer en meester.
Het heeft ons onderwijsbaar gemaakt, hulpeloos.
Als we willen protesteren, onderdrukt het ons protest.
Als we onafhankelijk actie willen ondernemen, eist het dat we dat niet doen.

We worden gevangen gehouden.
Dit was een energetisch feit voor de oude tovenaars.
Het roofdier houdt ons gevangen omdat we voedsel voor hem zijn,
en we worden genadeloos uitgeknepen om hem te onderhouden.

Tovenaars geloven dat het roofdier ons onze geloofssystemen heeft gegeven,
onze ideeën over goed en kwaad, onze culturele gedragsnormen.
Zij zijn het die ons hoop geven, verwachtingen, toekomstidealen...

De oude tovenaars konden het roofdier zien.
Ze noemden het de vlieger (flyer) omdat het door de lucht springt.
Dat is geen fraai gezicht. Het is een enorme schaduw,
ondoordringbaar donker, een zwarte schaduw die door de lucht springt.
En die plat op de grond landt.

Om ons gehoorzaam te houden, en onderdanig en zwak
heeft het roofdier iets ongelooflijks gedaan:
ongelooflijk vanuit stragegisch oogpunt.
Maar het is een gruwelijke zet vanuit het standpunt van degenen
die het ondergaan. Ze hebben ons hun geest (mind) gegeven!
Hoor je wat ik zeg?
De roofdieren gaven ons hun denkwijze, die onze manier van denken werd.

(Don Juan Matus, Uit: The Active side of Infinity)

Langzaam opgepeuzeld

Als het waar is dat ze ons opeten, vroeg Carlos, hoe doen ze dat dan?
Don Juan legde uit dat tovenaars kinderen zien als vreemde, lichtgevende
energiebollen, die helemaal zijn bedekt met een gloeiend jasje,
als een plastic omhulsel dat stevig rond die cocon van energie zit.
Dat lichtgevende omhulsel van bewustzijn is wat de roofdieren consumeren.
Wanneer een mens volwassen is geworden, is er niet meer over van die jas
dan een smal randje van de grond tot de bovenkant van de tenen.
Zo kan een mens nog doorleven, al is het maar net.
Juan Matus legde uit dat voor zover hij wist de mens de enige soort is
die zo'n lichtgevend bewustzijnslaagje heeft buiten zijn energiebel.
Daarom was de mens een gemakkelijke prooi voor bewustzijn
van een totaal andere orde, zoals dat van het roofdier.

Dat kleine randje bewustzijn was het epicentrum van zelf-reflectie,
waar de mens onherroepelijk te grazen wordt genomen.
Door ons vermogen tot zelfreflectie uit te buiten,
scheppen de roofdieren vlagen van bewustzijn die ze vervolgens
als meedogenloze roofdieren consumeren.
Ze gaven ons zinloze problemen en dilemma's
die zulke vlagen van bewustzijn veroorzaken.
Zo houden ze ons in leven opdat we hen gestaag kunnen voeren
met de zaken waarover we ons dagelijks druk maken.
Het enige dat we daaraan kunnen doen is onszelf disciplineren
tot we buiten hun bereik terecht komen.

Tovenaars zeggen dat door discipline die bewustzijnslaag
onverteerbaar wordt voor de vlieger. Ze weten niet wat ze ermee aan moeten.
Een oneetbaar bewustzijnslaagje past niet binnen hun wereldbeeld, lijkt het.

Wanneer de roofdieren onze lichtende bewustzijnslaag een tijdje met rust laten,
groeit het weer aan... tovenaars kunnen door middel van discipline zorgen
dat het randje bewustzijnsomhulsel weer groeit tot voorbij de tenen.
Als dat eenmaal is gelukt, neemt het weer zijn natuurlijke vorm aan.
Het is als een boom. Als het niet wordt gesnoeid groeit het door tot het
zijn natuurlijke vorm heeft aangenomen.

(R)evolutie

De revolutie van de tovenaars bestond daaruit, dat ze weigerden om
'afspraken' te respecteren die ze niet zelf hadden gemaakt.

"Niemand heeft mij ooit gevraagd of ik het wel okee vind
dat wezens van een andere bewustzijnssoort mij opvreten.
Mijn ouders hebben me hier op aarde gezet als voedsel,
net als zij dat zelf zijn, en dat is het hele verhaal.

Weet je, de mind van de vlieger heeft geen concurrentie.
Als het iets voorstelt, gaat het akkoord met zijn eigen voorstellen.
En zo geloof je dat je iets waardevols hebt gedaan.
De mind van de vlieger zal je vertellen dat alles wat Juan Matus jou vertelt
klinkklare nonsens is, en dan is diezelfde mind het ermee eens.
Ja, dit is inderdaad onzin, zeg je dan.
Zo hebben ze ons klein gekregen."


Don Juan's beschrijving van het fysieke lichaam en het energielichaam
lijken sterk op andere bronnen die spreken van een lichaamsziel of
een lichaamsbewustzijn en een ander bewustzijn in de dimensies
of in een hogere vibratieband. (O.a. Amitakh, Freedom Teachings, Desteni).

Toen ik bezig was mij te bevrijden van de terreur van nicotine,
ontdekte ik dat mijn verslaafdenbewustzijn een logica had die zichzelf ondersteunt.
Dit doet me sterk denken aan de gedachtekringen van het Piratenbewustzijn,
die don Juan beschrijft als het roofdier dat steeds akkoord gaat
met zijn eigen voorstellen.
Het kan komisch klinken, maar dit gaat over de eindeloze lussen
die steeds naar zichzelf terugkeren en op zichzelf aansluiten
en waar het menselijk verslaafdenbewustzijn in verstrikt zit.
Ik kon mij pas bevrijden toen ik begreep: Dit ben ik niet.

De manier waarop de oude tovenaars weigerden de contracten met het roofdier
om ons op te laten peuzelen te respecteren,
doet me sterk denken aan het afwijzen van wat vaak karma wordt genoemd.
Hierover gaat het volgende deel.

Astrale vallen en etherische manipulaties deel 7
De Karma-mythe en de leugen van het leven als leerschool

*Woordenlijst ascensie en evolutie

Home