Mensenofferaars, deel 6g
De Kelten en hun Druïden

Wetenschappers hebben al wel een eeuw lang discussies over de vraag of de Kelten met hun sjamanen, de druïden, wijze mannen waren of slagers. Sommigen beweren dat de verslagen van hun mensoffers deel uitmaakten van een propagandacampagne, waarbij de Kelten als monsters werden voorgesteld door de Romeinen. Anderen, zoals Michael Tsarion, beweren dat de oorspronkelijke Kelten geen mensenofferaars waren, maar dat hun samenleving is geïnfiltreerd en overgenomen door het heidense oerras.

Er zijn meerdere teksten met complete beschrijvingen van de mensenoffers die de Druïden, de priesterklasse van de Kelten, uitvoerden.

Van de Druïden wordt beweerd dat zij weten hoe hoe de hemel en de aarde zich tot elkaar verhouden, ze kennen de bewegingen van de hemel en sterren, en weten wat de goden wensen. De opleiding van hun meeste getalenteerden duurt twintig jaar en vindt plaats in afzondering, in een grot of in de bossen. Ze leren dat de ziel eeuwig leeft. Daarom verbranden en begraven ze met hun doden wat de levenden ook nodig hebben.

Dat gebruik kennen we ook uit Egypte en het oude China.

Er zijn meerdere aanwijzingen dat de Druïden ondergronds zijn gegaan toen de Romeinen binnenvielen, en dat het ritueel uit elkaar halen van de lichamen daarna is vervangen door meer symbolische handelingen. De Druïden gebruikten het Griekse alfabet, maar maakten weinig gebruik van geschreven teksten.

De onsterfelijkheid van de ziel wordt benadrukt, evenals de relatie tussen het lichaam van de mens met zijn dimensies, een microkosmos, en het lichaam van de wereld, de macrokosmos met zijn dimensies.

Druïden waren zieners van de toekomst, omdat zij de energiestromen konden lezen en de taal van de goden spraken. Offeren en heling zijn onderdeel van dezelfde heilige cyclus. Het rituele mensenoffer werd niet beschouwd als wreed en barbaars, maar als een logisch deel van een cyclus voor een speciale groep mensen die menen geheimen van het universum te kennen die voor gewone mensen onbekend of onbegrijpelijk zijn.

De Kelten leefden in heel Europa en wie in Ierland op bezoek gaat, krijgt een gekuisde versie van deze sjamaan voorgeschoteld. Een toerist die als souvenir een Keltisch kruis om zijn nek hangt, denkt zeker niet bezig te zijn zich te verbinden met een kosmisch wereldbeeld dat het mensenoffer beschouwt als onderdeel van rituele handelingen om evenwicht in het universum te kunnen handhaven.

Bruce concludeert dat mensen met mooi klinkende idealen de meest verschrikkelijke daden kunnen uitvoeren zonder zich schuldig te voeren. In tegendeel, men denkt zijn plicht te doen om een mooie toekomst voor de eigen stam te verzekeren en een goede plek in het hiernamaals. Zo kan moord en het offer worden ervaren als een religieuze daad.

Mensenofferaars, 6h
Ritueel offeren in moderne tijden

Home