|
Ons verhaal
Hallo daar,
Mijn verhaal is helaas niet het verhaal van ons allemaal.
Was het maar zo.
Maar mijn verhaal deel ik wel met al het echte lichtbewustzijn
dat deze nachtmerrie zal overleven.
En dat is ONS verhaal.
Het gaat over hoe we hier terecht zijn gekomen,
waarom het ons maar niet lukte om eerder te ontsnappen
uit dit zompig moeras der verschrikkingen,
en waarom vrijwel iedereen uit onze holografische omgeving
werkelijk geen flauw benul heeft
waar dit verhaal over gaat.
Het is een triest, zeer droevig verhaal, dat begon -
niet eens een hele tijd geleden of ergens ver weg,
maar buiten ruimte en tijd.
Daarom is het een vrijwel onmogelijke opgave
om dit verhaal te verwerken
via de persoonlijkheid van onze incarnaties,
en toch proberen wij dat,
elke keer opnieuw.
Juist dat is de kern van ons dilemma:
het leven van bewustzijn dat ooit zuiver licht was
in een corrumperend biologisch lijf.
Wat een strijd is dat.
Persoonlijkheid
Het is niet de persoonlijkheid van onze individuele incarnaties
die rechtstreeks contact kan maken met ons licht van binnen.
Maar het is wel diezelfde persoonlijkheid
die ons ongenadig in de weg kan staan en dwarsbomen
bij het leggen van dat contact.
De relatie met onze persoonlijkheid is complex.
Wij worden doorlopend geprogrammeerd om te geloven
dat wij onze persoonlijkheid ZIJN,
terwijl we in het beste geval in staat zullen zijn
om door onze aardse persoonlijkheid heen te schijnen.
Jij en ik zijn hier ooit terecht gekomen
omdat we wisten dat er iets fout was gegaan.
Deze fout moesten we recht zetten
en velen van onze herinneren zich dat nog.
We kwamen deze Virtuele Werkelijkheid in
binnen het kader van een Reddingsmissie,
de Grote Correctie of het Goddelijk Herstel
van een schepping die niet corrupt was
en nergens gepolariseerd.
Tegenstander onbekend
Onze voorgangers waren niet goed voorbereid
op de strijd die hen te wachten stond.
In tegendeel,
de frontlinies zijn niet eens strijdend ten onder gegaan.
Ze hadden geen schijn van kans.
Want wij zijn vreugdevolle, enthousiaste bewustzijnsvormen.
Onaangetast door ruimte en tijd waren we dat allemaal,
voordat we besloten de gedachtevorm van de Grote Parasiet
onvoorbereid tegemoet te treden om zijn aard te veranderen.
We hadden werkelijk geen idee.
Het was geen arrogantie - of misschien toch een beetje? -
het was zeker naiviteit:
gebrek aan kennis over de aard van het Duister.
We lieten ons erdoor overrompelen.
Het ergste en het allerpijnlijkste is nog wel
dat onze frontlinies niet werden verslagen en weggevaagd
maar INGELIJFD.
Wie had dat van tevoren kunnen bedenken?
Ingepakt, besmet, meegesleurd, ingekapseld,
voordat we goed en wel door hadden wat er gaande was.
Een droeve verantwoordelijkheid
Ik groet jullie, mijn familie, zusters en broeders in bewustzijn,
eenzame strijders die geraakt worden door de toon van deze boodschap.
Wij moeten hier leven vlak bij de afgrond van wanhoop en vergetelheid,
maar wij hebben ons staande gehouden,
en geven de moed niet op.
Vechten tegen de Kosmische Piraat, de Grote Parasiet,
terwijl je zelf het organisch lichaam van een parasiet moet bewonen:
hoe hebben wij die uitdaging ooit kunnen onderschatten?
Hoe kan je het afleggen van corruptie verkondigen
vanuit een corrupt lijf dat deel uitmaakt van voedselketens?
En toch zullen wij dat blijven doen,
tot het bittere einde.
Er is geen eind goed al goed voor alle echte lichtstrijders.
Hoe pijnlijk is de herinnering aan het feit
dat wij medeverantwoordelijk zijn voor het ontstaan van deze corruptie.
Daarom moeten we in ons hart kijken en weten
dat we er alles aan hebben gedaan om onze fout te herstellen
met behoud van alle bewustzijn.
Het is ons niet gelukt, en dat is moeilijk te aanvaarden.
Maar we hebben geen keus.
Het monster dat we hebben geschapen moet aan banden worden gelegd.
We wilden hem temmen, bedaren, sussen,
overhalen om mee naar huis te gaan.
En telkens als we dachten dat het ging lukken,
bleek tot onze ontzetting dat we ons hadden vergist.
Wij zijn hier niet als jagers binnengetreden.
Maar als temmers hebben we gefaald, en niet zo'n beetje ook.
Het monster heeft vele andere monsters voortgebracht
Die zich niet laten bedwingen.
Voordat zij de hele schepping nog langer in gevaar brengen
zullen we hen moeten afmaken.
Wij zijn licht dat hier niet thuis hoort.
Wij zullen niet feestend en triomfantelijk terugkeren,
maar droge tranen blijven huilen om al onze verloren familieleden,
en het tragisch einde van het Monster zelf.
December 2015
Je persoonlijkheid trainen
Home
|
|