De virtuele werkelijkheid:
Leven in ruimte en tijd

'Make the most of now'

‘Leven in het nu’ is een New Age valkuil van draconische omvang.
Mensen worden onder het mom van ‘spiritualiteit’ aangemoedigd om hun aardse incarnatie te beschouwen
als een kans om lessen te leren of karma te zuiveren. Om leven en dood op het aardse vlak,
gekluisterd aan het wiel van reïncarnatie, als deel van een goddelijke, heilige cyclus te aanvaarden.
Of om gewoon lekker ‘te genieten’.

Wanneer duistere of kunstmatige wezens daar in trappen, dan is er voor hen weinig aan de hand.
Ze aanbidden het kunstlicht van deze virtuele werkelijkheid – de zon.
Ze identificeren zich met hun lichaam, hun geslacht, hun beroep.
Ze gaan helemaal op in deze holografische projectie die ze ‘hun dagelijks leven’ noemen.
Leven ten koste van anderen en overconsumptie is voor hen geen enkel probleem.
Het gaat niet tegen hun ware aard in.

Lichtwezens daarentegen moeten worden gehypnotiseerd, geprogrammeerd en bedwelmd.
Zo leven ze hun kunstleven in een roes, een slaapdronken toestand.
Hun spirituele essentie kan geen goed contact maken met de persoonlijkheid van hun incarnatie,
die verward zit in allerlei webben op het fysieke vlak.
Toch behouden ze op een bepaald innerlijk niveau het vermogen om door alle leugens heen te prikken.


Het valse ontwaken

Zodra een lichtwezen uit zijn sluimertoestand ontwaakt, staat er een leger heiligen, goeroes,
opgevaren meesters, valse goden en godinnen en andere programmeurs klaar om hem op te vangen.
Er zijn veel methoden en technieken om te voorkomen dat hij de waarheid ontdekt.
Ze beogen allemaal om zo’n niet-langer-dommelend lichtwezen door identificatieprocessen
gevangen te houden in tijd en ruimte, zodat hij zich niet bewust wordt van zijn positie als gevangene.

Zo is het bijvoorbeeld de bedoeling dat hij het duistere ontwerp van deze biologische schepping
met zijn zogenaamde ‘heilige’ levenscycli vereert en blijft vereren. Moeder Aarde, Moeder Natuur.
Terwijl hij tot in de kern van zijn wezen kan aanvoelen dat er iets grondig mis is
met een wereld waarin iedereen elkaar opvreet, wordt hij met mooie praatjes verleid
om die gevoelens te negeren. Gedachtevormen van groei, verrotting, verval,
overleving ten koste van elkaar moet hij accepteren als basis
voor een wonderbaarlijke, prachtige, natuurlijke schepping van een liefhebbende god.
Wat een nonsens. Deze tactiek heeft beduidend meer kans van slagen naarmate dit lichtwezen
geïsoleerd blijft van andere lichtwezens.

Er wordt hem van alles aangepraat. Dat hij zelf mede-schepper is van deze nachtmerrie
en zich dus moet identificeren met zijn eigen schepping.
Dan kan hij er mooi een hoop energie in gaan stoppen om die schepping naar een hoger plan te trekken.
Ook wordt hij verleid met praatjes over heilig ontzag voor de kracht van getallen
of grote astrologische cycli. Ontzag voor de programmeringen tot voortplanting van het biologische lichaam
– voor seks dus. Ontzag voor vorm, beweging, de nepkleuren van aards licht, frictie,
het aantrekken en afstoten van lichamen. Dit zijn allemaal duistere ontwerpen
die deze virtuele werkelijkheid kenmerken. Een lichtwezen wordt aangemoedigd ervan te genieten
en erin op te gaan door middel van ‘zijn’ biologische zintuigen.


Balans

Het voornaamste programma waarop veel gevallen lichtwezens worden ingeplugd,
is de gedachtevorm dat alles in deze prachtige schepping draait om balans.
Mannelijk en vrouwelijk, licht en duister, yin en yang.
Dat heeft de ontwerper van deze duistere schepping mooi bedacht:
wie niet in staat is een zekere mate van balans te handhaven
in zijn biologische, etherische en subtielere lichamen,
valt ten prooi aan consumptie en verval.
Je MOET dus wel aan die balans werken of je gaat eraan.
Het is eten of gegeten worden.

Wie die balans zou bereiken, zou werkelijk licht ervaren
en zich naar hogere bestaansniveaus gaan bewegen.
Verlichting, opvaren of ascensie heet dat dan.
Deze ellendige wereld kan je op die manier achter je laten.
En als het jou maar niet lukt om die balans te bereiken,
dan ben je nog een hardleerse prutser op het ascensiepad,
en moet je nog maar een paar levens terugkomen.
Net zo lang tot je jouw lessen hebt geleerd.


Leugens in lagen

In de afgelopen twaalf jaren heb ik dit proces doorlopen.
Toen ik ontwaakte, begon ik te geloven dat de subtiele werelden
die men astraal en etherisch noemt, en andere dimensies waarvan ik me bewust begon te worden,
betere of hogere werkelijkheden vormden dan de materiële wereld.
Alsof hogere vibraties staan voor hogere bestaansniveaus.
Dat is ook zo binnen een paradigma van evolutie, cyclische groei,
ontwikkeling en vooruitgang.

Maar ik begon steeds meer waar te nemen en te ervaren dat totaal niet binnen dat plaatje past.
De corruptie van het systeem dat men karma noemt werd me met vallen en opstaan duidelijk.
Voor mij viel er echt iets op zijn plek toen ik besefte
dat ook op het subtiele vlak kleuren kunnen liegen.
Ze kunnen worden gemanipuleerd waardoor iemand er bijvoorbeeld mooi roze uitziet,
terwijl je gewoon weet dat je met een serpent te maken hebt.
Net zoals mensen op het materiële vlak zich anders voor kunnen doen dan ze zijn
door zich goed te kleden en te presenteren, zo is dat ook op subtiel niveau mogelijk.
Dat inzicht was voor mij een doorbraak.
Toen ik ook het zelfvertrouwen kreeg om onderliggende corrupte gedachtevormen te lezen,
liet ik me steeds minder aansmeren. Uiteindelijk kon een hele hoop New Age onzin de deur uit.
Het geloof in evolutie binnen deze virtuele werkelijkheid is een dogma,
een programmering van dezelfde orde als godsdienstwaanzin.
Zo was mijn boekenkast in één dag opeens vrijwel leeg. Opgeruimd staat netjes.

De kleuren van deze schepping liegen erop los.
En ik zal er niet langer om rouwen:
het einde is in zicht.


April 2009


Portaal - een persoonlijke ervaring

Home